کمدی مردمانی که بین سطرهای تاریخ گیرکردند

مریم جلیلی، کارگردان این نمایش، یادداشتی درباره این نمایش را در اختیار سایت ایران تئاتر قرار داده، که در ادامه می خوانید:

«برخورد با هویت ملی و تاریخ و فرهنگ در کشور ما معمولا تزیینی و ویترینی است. اغلب ما که سنگ تاریخ چند هزار ساله  را به سینه می­زنیم، اطلاعات چندانی نداریم و چیز زیادی از تاریخ­مان نمی­دانیم. در مورد تاریخ معاصر، وضع­مان شاید خیلی بدتر است این سوال همیشه مطرح است که چرا ما یک الگوی تاریخی را منظم تکرار می­کنیم؟

 مقصود فراستخواه، در کتاب "ما ایرانیان " نتایج جالبی از تحقیقات و پرسشنامه  پرشمار به دست می دهد: اغلب مردم ایران بزرگ ترین ضعف های فرهنگی جامعه را ضعف در کار گروهی , انتقاد ناپذیری, رودربایسی, پنهان کاری, غلبه احساس بر تعقل , رواج دروغ و تقلب و دوری از گفت و گو می دانند. " وقایع اتفاقیه مفقود الپدر" داستان ما مردم است که با همه عیب هایمان و با همه آگاهی مان , بین خوب و بد, حق و باطل , زشت و زیبا , معمولا آن را انتخاب می­کنیم که به نفع­مان باشد که معمولا به نفع دیگران نیست و در دراز مدت حتی به نفع خودمان هم نیست؛ بر همین اساس کمدی در نمایش«وقایع اتفاقیه مفقودالپدر» شکل می­گیرد. کمدی از اینجا ناشی می­شود که شخصیت­هایی که در وضعیتی به واقع تراژیک گرفتار شده ­اند، می­کوشند با رفتاری که برای ما آشناست یعنی زرنگ بازی خود را برهانند و حتی از آب گل آلود ماهی بگیرند اما این کمدی در عمق و در پس خنده، بر تلخی تراژدی می افزاید و در نهایت، چرایی چرخه باطل تکرار تاریخ مان را آشکار می­کند. بهار در کتاب تاریخ احزاب می نویسد: چه می توان کرد با ملتی که به غر زدن و منفی بافی بیشتر راغب است تا به تصمیم گرفتن و کار کردن و مردانه پیش رفتن... " وقایع اتفاقیه مفقود الپدر"، به نویسندگی حسین آشوری، که برداشتی آزاد از "دایره گچی قفقازی" است، در قالب طنزی تلخ و گزنده داستان مردمی را روایت می­کند که بین سطرهای تاریخ معاصر را پر کرده اند.

در نمایش " وقایع اتفاقیه مفقود الپدر " که تا 9 مهرماه در تالار ناصر خسرو بر صحنه است، فاطمه نوروزی، سپیده چنگیزی، فرهاد مومنی، احمدسیاه رستمی، علی قربان خانی، مهدیه کوهستانی و علیرضا حاتمی بازی می­کنند.